Gabinet otolaryngologiczny

Endoskopia laryngologiczna

Badanie laryngologiczne z endoskopią – diagnostyka endoskopowa górnych dróg oddechowych

Jest to badanie, które daje lepsze i bardziej precyzyjne możliwości oceny struktur anatomicznych pacjenta. Podczas tego badania pacjent ma możliwość zaobserwować struktury anatomiczne górnych dróg oddechowych.

Podczas badania używa się endoskopów, które zawierają układy optyczne umożliwiające dokładne obejrzenie okolic ciała, które są niedostępne bez tego sprzętu, dla bezpośredniej oceny wzrokowej.
W przypadku badania górnych dróg oddechowych, badanie endoskopowe jest szczególnie przydatną metodą w diagnostyce schorzeń uszu, nosa, nosowej części gardła (nosogardła) oraz krtani i gardła dolnego.

Wideolaryngoskopia i wideolaryngostroboskopia

Wideostroboskopia krtani (badanie stroboskopowe)

Sprawdzenie stopnia napięcia, ruchomości i stanu strun głosowych oraz wykrycie zmian w krtani, również tych nowotworowych jest możliwe dzięki badaniu stroboskopowemu. Otolaryngolog może zaobserwować ruchy fałdów głosowych w zwolnionym tempie i ocenić ich funkcjonowanie poprzez oświetlenie krtani światłem stroboskopowym (inaczej przerywanym), który charakteryzuje się inną częstotliwością drgań niż częstość drgań fałdów głosowych.

Wskazania do przeprowadzenia badania:

• ocena narządu głosu.
• Powtarzające się zapalenia krtani.
• Diagnostyka zmian patologicznych w krtani.

Wideofiberoskopia nosogardła, migdałka gardłowego:

Wskazania do przeprowadzenia badania u dzieci:

• podejrzenie przerostu migdałka gardłowego (tzw. trzeci migdałek)
• niedrożność nosa,
• chrapanie,
• bezdechy w czasie snu,
• niedosłuch,
• mowa nosowa,
• uporczywe katary.

Wskazania do przeprowadzenia badania u dorosłych:

• guz szyi,
• jednostronny niedosłuch,
• krwawienia z nosa,
• niedrożność nosa,
• ból ucha,
• podwójne widzenie.

Wideofiberoskopia krtani i gardła dolnego

Wskazania do przeprowadzenia badania:

• zaburzenia głosu,
• zaburzenia połykania,

Metoda ta jest szczególnie zastosowana w przypadku pacjentów, u których klasyczne badanie lusterkiem krtaniowym lub endoskopem sztywnym jest trudne bądź praktycznie niemożliwe. Taka sytuacja spowodowana jest najczęściej budową anatomiczną lub wygórowanym odruchem wymiotnym.

Wideofiberoskopia nosogardła, migdałka gardłowego (Nasopharyngoskopia) 

Przygotowanie do badania u dzieci:

• spożycie ostatniego posiłku najpóźniej ok. 1-2 godziny przed badaniem, aby zmniejszyć ryzyko odruchów wymiotnych,
• dziecko nie powinno przechodzić intensywnego kataru (katar utrudnia bądź całkowicie uniemożliwia oglądanie struktur gardła),
• najlepiej badanie wykonać ok. 2 tygodnie po infekcji (w jej trakcie występuje obrzęk i nie jest możliwa dokładna ocena).

Przygotowanie u dorosłych:

• nie jest wymagane.

Przebieg badania:

Badanie odbywa się w pozycji siedzącej, pacjent opiera głowę o zagłówek fotela laryngologicznego. Badanie jest bezbolesne i wykonywane w znieczuleniu miejscowym błony śluzowej za pomocą lidokainy w aerozolu. W przypadku badania małych dzieci zaleca się, aby dziecko siedziało na kolanach rodzica podczas badania.

Badanie endoskopowe polega na wprowadzeniu giętkiego endoskopu przez jamę ustną lub nos i oglądaniu narządów od wewnątrz na monitorze. Podczas badania istnieje możliwość zapisu uzyskanego obrazu w formie zdjęć bądź krótkich filmów.

Jakie informacje uzyskujemy dzięki badaniu?

Nasopharyngoskopia umożliwia dokładne obejrzenie wszystkich okolic górnych dróg oddechowych, a także szczegółową ocenę ewentualnych zmian. Badanie to jest o wiele dokładniejsze od badania radiologicznego, eliminuje konieczność napromieniania pacjenta, co jest szczególnie istotne w przypadku dzieci i kobiet w ciąży. Dzięki połączeniu endoskopu z kamerą i komputerem uzyskany obraz można zapisać i wykorzystywać w ocenie wyników leczenia oraz ułatwia znacznie komunikację z pacjentem..

Wideofiberoskopia krtani i gardła dolnego

Przygotowanie do badania:

Badanie giętkim endoskopem nie wymaga szczególnego przygotowania. Pacjenci o dużej nadwrażliwości gardła powinni powstrzymać się od spożywania posiłków i przyjmowania napojów na 2 godziny przed badaniem.

Przebieg badania:

Badanie odbywa się w pozycji siedzącej, pacjent opiera głowę o zagłówek fotela laryngologicznego. Badanie jest bezbolesne i wykonywane w znieczuleniu miejscowym błony śluzowej za pomocą lidokainy w aerozolu.

Jakie informacje uzyskujemy dzięki badaniu?

Endoskopia krtani umożliwia sprawdzenie stopnia napięcia, ruchomości i stanu strun głosowych oraz wykrycie zmian w krtani, również tych nowotworowych.

Endoskopia uszu – Wideootoskopia

Wskazania do badania:

• ocena błony bębenkowej,
• ocena struktur ucha zewnętrznego.

Przygotowanie do badania:

Badanie nie wymaga szczególnego przygotowania ze strony pacjenta.

Przygotowanie i przebieg badania:

Wideootoskopia polega na wprowadzeniu otoskopu (sztywnego endoskopu) do przewodu słuchowego i oglądaniu za jego pomocą obrazu na monitorze komputera. Jest to najdokładniejsza wizualna metoda oceny błony bębenkowej oraz struktur ucha zewnętrznego.

Endoskopia krtani – Wideoskopia krtani

Wskazania do badania:

• ocena narządu głosu,
• powtarzające się zapalenia krtani,
• diagnostyka zmian patologicznych w krtani.

Przygotowanie do badania u dzieci:

• • spożycie ostatniego posiłku najpóźniej ok. 1-2 godziny przed badaniem, aby zmniejszyć ryzyko odruchów wymiotnych,
  • dziecko nie powinno przechodzić intensywnego kataru (katar utrudnia bądź całkowicie uniemożliwia oglądanie struktur gardła),
  • najlepiej badanie wykonać ok. 2 tygodnie po infekcji (w jej trakcie występuje obrzęk i nie jest możliwa dokładna ocena).

Przygotowanie do badania u dorosłych:

Badanie nie wymaga szczególnego przygotowania ze strony pacjenta. Pacjenci o dużej nadwrażliwości gardła powinni powstrzymać się od spożywania posiłków i przyjmowania napojów na 2 godziny przed badaniem.

Przebieg badania:

Badanie wykonywane przez lekarza laryngologa wykorzystuje do tego celu wideolaryngoskop (endoskop sztywny) połączony z kamerą. Pacjent pozostaje w pozycji siedzącej, mając opartą głowę o zagłówek fotela laryngologicznego. Lekarz oświetlając krtań endoskopem może zaobserwować ruchy fałdów głosowych, ocenić ich funkcjonowanie oraz zaobserwować ewentualne zmiany patologiczne.

Jakie informacje uzyskujemy dzięki badaniu?

Wideoskopia krtani umożliwia sprawdzenie stopnia napięcia, ruchomości i stanu strun głosowych oraz wykrycie zmian w krtani, w tym zmian nowotworowych.

Przerost trzeciego migdałka

Przerost trzeciego migdałka dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych. Dolegliwość ta najczęściej doskwiera jednak pacjentom w wieku przedszkolnym. Przyczyn powstawania trzeciego migdałka u dzieci jest wiele, do najczęstszych należy zaliczyć m.in. nawracające infekcje górnych dróg oddechowych.

Trzeci migdał – informacje

Powiększony migdałek gardłowy lub migdałki podniebne są jedną z najczęstszych dolegliwości u małych dzieci. Jest to spowodowane tym, że tkanki chłonne gardła są w okresie dziecięcym narażone na częste infekcje, a co za tym idzie każdorazowo zwiększają swoją objętość.

Regularne i trwające stosunkowo długie zakażenia dróg oddechowych mogą być przyczyną trwałego rozrostu trzeciego migdała zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Do innych przyczyn przerostu tkanek trzeciego migdała zalicza się najczęściej:

• refluks żołądkowy,
• długotrwały katar alergiczny,
• narażenie na dym tytoniowy.

Jakie są objawy trzeciego migdała?

Przerost migdałka gardłowego to choroba głównie wieku dziecięcego i objawia się:

• niedrożnością nosa,
• oddychaniem przez usta,
• chrapaniem
• wadą zgryzu,
• nawracającymi infekcjami dróg oddechowych,
• zapaleniem ucha.

Przerost migdałków podniebnych związany jest z wytwarzaniem hormonów w organizmie i dotyka również osoby starsze. Do objawów należy zaliczyć:

• problemy z przełykaniem,
• trudności z oddychaniem,
• zmianę barwy głosu.

Trzeci migdał u dzieci

Trzeci migdał migdał u dzieci nie zawsze wymaga leczenia operacyjnego. Czasem pomaga terapia farmakologiczna i ogólne wzmocnienie organizmu dziecka. Jeżeli jednak ciągle nawracają zapalenia uszu, nosa, gardła, a w czasie snu, dziecko miewa epizody bezdechu niezbędna jest interwencja chirurga.

Trzeci migdał u dorosłych

Mimo, że przerost trzeciego migdała u dorosłych występuje zdecydowanie rzadziej niż u dzieci, nie można go lekceważyć. Nieleczony może prowadzić do wielu poważnych powikłań. Stany zapalne gardła czy ropnie rozprzestrzeniają się na układ krwionośny i mogą doprowadzić do sepsy, zapalenia stawów, a nawet zapalenia mięśnia sercowego.